آتشی کم سو ...
بسم الله الرحمن الرحیم
ما را مباد از دل طوفان گریختن ننگ است از میانه ی میدان گریختن
از خط خون بخوان که نبوده ست رسم ما از پاسخ ندای شهیدان،گریختن
بعضی مواقع خسته میشیم... استراحت میکنیم... سرعتمون رو کم میکنیم... کمتر کار میکنیم... کمتر حوصله داریم و... اما بعضی افراد و بعضی موقعیت ها میتونن ما رو نه به سرعت اولیه که به سرعت بیشتری هم برسونن، فقط کافیه قدر اون افراد و قدر اون لحظات رو بدونیم!
مثل آتش کم سویی که با هیزم، جان دوباره بهش بدن، مثل ساعتی که باتری های نو بهش بدن، مثل مملکتی که برسه به 22 بهمن...
پس باید برنامه ریزی کنیم، فکر کنیم و قرآن بخونیم «و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و ان الله لمع المحسنین»
باید اول جهاد کنیم و باور به جهاد داشته باشیم و هم زمان باید طوری با یکدیگر رفتار کنیم که بشویم همان فردی که برادرش را برای جهاد مجهز و آماده می کند، بشویم همانی که به برادرش سرعت می بخشد، بشویم همان برادری که واقعا حق برادری را برای برادرش تمام می کند!
باید واقعا برای هم «برادر» باشیم...
