بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از اینکه حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در بحبوبه جنگ با سپاه یزید از اسب به زمین افتاد،
حضرت عبدالله ابن الحسن(ع) از نالهِ زنان که شاهد صحنه بودند، فهمید که سپاهیان، قصد به شهادت رساندن امام را دارند.
پس وارد میدان شد و سپر ایشان شد و دستشان قطع شد، پس از آن ایشان با تیر حرمله ملعون به شهادت رسید
و تقوای حضرت عبدالله ابن الحسن (ع) اینگونه بروز یافت که وقتی امام زمانش در معرض شهادت قرار داشت، حتی با وجود سن کمش به این نتیجه برسد که باید خود را فدای امام خویش کند و بدینگونه باعث رسیدن ایشان به فیض عظیم شهادت شد.
